Zout op je huid, blote voeten en een natte hond

📍Locatie: Grevelingenmeer, bij Bruinisse

🕐 Duur: anderhalf uur wandelen, 1 bal gered, 0 ongemakkelijke stiltes

🚶Beweging: 85% slenteren, 15% tennisbalredding

🚩Niveau: Makkelijk – tenzij je schoenen in de bosjes liggen

🌊 Eerste dates & outdoor vibes

Ik had een eerste date. Jep. Niet in een café, niet op een terras, maar gewoon – tussen het helmgras, zout water en schelpenpaadjes van de Grevelingen. Want: hij is windsurfer en doet daarnaast ook nog eens aan foilen. Misschien dat de afbeeldingen het iets verduidelijken.

• ✨Spoiler: Ik heb dus geleerd dat dat echt iets héél anders is dan windsurfen!

Ik ben natuurlijk wandelaar met hond en een nog irritant zere enkel. We kwamen samen uit op een wandeling langs het water. Met Riley, uiteraard. Als de officiële sfeerbewaker / bal-meeneemster en ongevraagd ijsbreker.

🦶 En toen trok hij z’n schoenen uit

Echt waar: vijf minuten in de date. Zonder waarschuwing maar mét een hele diep zucht en kijkend naar zijn adidasjes zei hij: “Ik heb eigenlijk echt een hekel aan schoenen en draag eigenlijk alleen slippers. Maar ik vond niet dat dat kon op een eerste date.” Schouderophalend en sarcastisch was mijn antwoord: “ Joh dan trek je ze toch uit..”

• ✨En serieus, weg waren ze. “Oh dit is écht fijn, nu kan ik aarden.”

Niet netjes in een tas, niet strategisch verstopt. Maar spierwit en opvallend in de dichtstbijzijnde struik. Als in: letterlijk in de bosjes, met het volste vertrouwen dat niemand ze zou jatten. Dat was het moment waarop ik dacht: ja oké, deze gozer leeft anders. Maar ik ben benieuwd.

Riley’s zwemcarrière begint – uiteraard tijdens mijn date

Riley had haar tennisbal bij zich (of nou ja, ik had ‘m in mijn tas gepropt – maar zij wist dat ie mee was) Als watersportfanaat was een van zijn eerste vragen of Riley ook kon zwemmen. Ik schaterde het uit. Mijn hond ? Zwemmen? Nooit! Maar goed, het was een testje waard. We gooiden hem in het ondiepe water. Riley twijfelde even, dribbelde heen en weer, keek ons aan alsof ze wilde zeggen: “Serieus? Dit is ver.”

Maar ja hoor. Daar ging ze. Zwemmen. Echte zwemslagen.

Pootje voor pootje. Alsof het nooit anders was geweest.

En ik moest keihard lachen. Wat altijd een goed teken is op een date.

Een tennisbal als metaforisch ijsbrekertje

Riley zwom die bal dus terug. En nog een keer. En nóg een keer.

Hij gooide, ik juichte, Riley zwom.

We spraken over katten (ja, hij heeft er twee – en het zijn écht zijn baby’s), over avonturen op water, blote voeten op festivals, hoe hij gek is op kampvuurtjes bouwen en we grapten over mijn net iets te volle daypack. Dus legde ik hem uit dat je met Riley nooit voorbereid genoeg op pad kunt gaan. “voor het geval dat”.

Het ging nergens en overal over.

En ik had op geen enkel moment de neiging om op m’n horloge te kijken.

Hond versus kat, nat versus droog

We eindigden de wandeling met:

• Een natte hond die stonk naar zee en trots was op haar nieuw verworven zwemskills.

• Een paar schoenen dat wonder boven wonder nog in de bosjes lag.

• Twee mensen die halfverbrand (oke dat was alleen ik natuurlijk🥲) en halfverliefd (op het buiten-zijn, oké?) een reden zochten om nog geen afscheid te nemen.

We belandden op het terras pal aan het grevelingenmeer en ik kreeg nog meer insider informatie over zijn passie voor de watersport.

• 🌿 Tip: Restaurant Puurr - Je zit hier heerlijk binnen of zoals wij buiten op het terras. Honden zijn aangelijnd welkom en je kunt er lekker even genieten van een koffietje. Of gewoon wijn drinken en carpaccio eten zoals wij deden!

En ja – hoe dit mysterieuze dateverhaal eindigt?

Dat weet ik nog niet.

Maar één ding is zeker: Hij heeft twee kattenbaby’s. Ik heb een hond met een tennisbalverslaving. En hoewel dat de nodige uitdaging met zich meebrengt klinkt het óók als het begin van óf een mooi verhaal, óf een sitcom van Ambers dating leven!

Conclusie van dit micro-avontuur:

Niet elke date hoeft een 8-gangen diner te zijn. Soms is het genoeg om samen te lopen, een hond te bewonderen die leert zwemmen en je schoenen in een struik te dumpen alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

En dat je dan aan het eind denkt: ja, dit was leuk. En echt. En fris. En lekker buiten. En misschien wel voor herhaling vatbaar.

Tot de volgende keer tussen de schelpen en de schoenen.

Liefs,

Amber & Riley – zwemkampioen, matchmaker en geurbron