Hoe ik dacht “dit kan ik wel” en halverwege mijn knieën hoorde huilen.

Locatie: Wandelroute N70 in het Rijk van Nijmegen. Startpunt in Berg en dal, bij Hotel ‘t Spijker.
Lengte: 14 km
Hoogtemeters: Ongeveer 300 m stijgen, wat in Nederland neerkomt op: “zijn we nog steeds niet boven?’
Duur: 3,5 tot 4 uur ( of 5 wanneer je net als ik elke 5 minuten stopt voor wéér een foto)

🌲 Het bos in met Riley, mijn viervoetige ADHD-coach

De acht bergenroute stond al even op mijn lijstje. Niet omdat ik een hardcore berggeit ben, maar omdat ik ergens had gelezen: "pittige klimmetjes, weidse uitzichten en stilte." Klinkt als een droom. En ook een beetje als een test.

Riley had daar overigens geen mening over. Haar enige doel: alles besnuffelen wat leeft of ooit geleefd heeft. En dan wel het liefst drie keer.

• 🚶 Acht bergen, nul Alpen – maar wel zweet.

Laten we eerlijk zijn: bergen in Nederland bestaan natuurlijk niet. Maar in het Rijk van Nijmegen komen ze aardig in de buurt van wat wij als 'hoog' beschouwen. De route kronkelt over acht heuveltoppen (waaronder de Duivelsberg en de Sterrenberg – ja, het klinkt dramatischer dan het is, maar je kuiten gaan het voelen).

De paden zijn verrassend divers:

-Beukenbossen met van die lange kaarsrechte lanen. Heel Instagrammable, totdat je struikelt over een boomwortel en Riley achter een eekhoorn aan wil.

-Heuvelachtige stukken met open velden waar je, bij helder weer, Duitsland kunt zien liggen. (Of gewoon mist, als je pech hebt. Ook mooi. Mysterieus.)

-Stiltestukken, waar je eigen adem en het geritsel van je jas ineens super intens zijn.

• ⛰ Fun fact: de Duivelsberg is met z’n 75 meter de hoogste piek van de route. Klein duiveltje, grote impact op de hamstrings.

🐾 Hondvriendelijkheid: 9/10, mits je hond van klimmen houdt

Riley had het zichtbaar naar haar zin. Vrij loslopen (let op: dat mag op sommige stukken niet, dus lijn je hond aan waar nodig), klimmen, dalen, spoorzoeken, ergens stilstaan en dan ineens full sprint achter een geur aan gaan. Zoomies kregen hier alle ruimte. Ideaal ook i.c.m. kamperen, want Riley was daarna ready voor een nap!

Wat je moet weten als je met hond gaat:

• Genoeg schaduw en bos = ✅

• Genoeg plekken om water te geven = ✅ (wel zelf meenemen voor onderweg)

• Veel prikkels = ✅ (voor Riley een soort pretpark met geur-attracties)

• Ruiterpaden en mountainbikers = 🔔 Houd je hond bij je en jezelf op het pad.

Ik heb onderweg zo’n zeven keer getwijfeld of ik de lange route moest doen. Het zonnetje scheen fel maar Riley hield het prima vol. Stiekem beter dan haar baas. Man man man, wat is mijn conditie teleurstellend. Mijn hoofd schoot alle kanten op. Maar eenmaal onderweg viel er iets op z’n plek. De herhaling van stappen, het ritme van wandelen, het ontbreken van alles wat “moet” – ik begreep ineens waarom mensen dit verslavend vinden.

Tot de volgende keer tussen de bomen. Of op een helling. Of in een natte tent.

Liefs,
Amber (& Riley, chief trail scout, modderexpert en professioneel snuffelaar)